Publiczna Szkoła Podstawowa im. Batalionów Chłopskich w Kleczanowie

  • Statystyki

    • Odwiedziny: 2907597
    • Do końca roku: 278 dni
    • Do wakacji: 85 dni
  • Kalendarium

    Czwartek, 2024-03-28

    Imieniny: Anieli, Kasrota

Poradnik rodzica - wsparcie emocjonalne dzieci w czasie pandemii

Wsparcie emocjonalne dzieci w czasie pandemii

 obrazek

 

 

1.     Warto zrozumieć i przyjrzeć się swoim emocjom, a następnie wyobrazić sobie, że dzieci odczuwają to wielokrotnie mocniej, a przy tym maja mniej narzędzi, żeby sobie z nimi poradzić;

2.     Dostarczaj wiedzy, która ułatwi zrozumienie i opanowanie sytuacji:

  • Używaj konkretnego i adekwatnego języka (raczej nie mówić “złapał wirusa”, czy “zaatakował go choroba”,
  • Wykorzystuj dostępne bajki i opracowania dla dzieci, mądre wypowiedzi na YT: np..

https://tiny.pl/t391c

https://tiny.pl/t391g

3.     Dostarczaj wiedzy, która ułatwi zrozumienie i opanowanie sytuacji:

  • Wykorzystuj obrazki (np. W łazience - instrukcja mycia rąk, zasady utrzymania odległości),
  • Mogą przydać się klepsydry, timery (dostępne są aplikacje: pClock (aplikacja na telefon do pracy, aby wyznaczyć czas dziecku, który ma poświęcić na naukę), Visual Timer (dla młodszych dzieci), Countdown, Bomb Timer (fajny pomysł dla młodszych po upływie czasu wybucha jak bomba);
  • 4.     Zapewnij możliwość wyrażania emocji:
  • Niech dziecko spróbuje napisać “List do koronawirusa”, w którym wyrazi swoje emocje; albo też do napisać do innych dzieci a może do rodziców;
  • A może narysuje/ulepi swoje skojarzenia z istniejącą sytuacją: swoją złość...
  • Dla bardziej uzdolnionych - nagraj filmik;
  • 5. Ustal sposoby radzenia sobie i uspokojenia:
  • Można skorzystać z tzw. “pakietu ratunkowego” - zestawu ćwiczeń/zadań, które wykorzysta dziecko w chwili napięcia: ćwiczenia oddechowe, rozluźniające (dla młodszych dzieci: dziecko kładzie się na plecach, na brzuchu kładzie maskotkę
    i oddycha, ale tak żeby maskotka nie spadła lub dziecko kładzie rękę na sercu i stara się poczuć ciepło dłoni i robi powolne oddechy obserwując czy serce bije wolniej; dla starszych: to co często robimy nie wiedząc, że jest sposób na rozładowanie napięcia: głośne westchnięcie-wypuszczenie złego napięcia);
  • 6.     Ustal sposoby radzenia sobie i uspokojenia:
  • posmaruj sobie ręce ulubionym kremem, robiąc masaż; posłuchaj ulubionej piosenki, wsłuchaj się w ciszę, weź dowolny przedmiot do ręki i przyglądaj mu się uważnie przez minutę;
  • “Sejf na zmartwienia”: dziecko przygotowuje pudełko, pojemnik – ozdabia go. Gdy pojawiają się zmartwienia, negatywne myśli notuje/rysuje na kartce i wkłada do sejfu. Rodzic wyznacza w ciągu dnia np. 15 min. I wtedy wyciągamy karteczki i rozmawiamy o zmartwieniach. Poza tym wyznaczonym czasie nie rozmawiamy o zmartwieniach i złościach;
  • Popychanie ściany - z całych sił z napięciem mięśni postaraj wykonać to zadanie;
  • “Spaghetti” - kiedy jesteśmy zdenerwowani jesteśmy jak nieugotowane spaghetti – napinamy wszystkie mięśnie i na hasło “gotujemy się” - rozluźniamy mięśnie, strzepujemy z siebie;
  • Trening autogenny np.: https://www.youtube.com/watch?v=DAxYabx1ELQ
  • Uważność i spokój żabki np..:

 https://www.youtube.com/watch?v=K9sLrMpL-c8

  • Zastosowanie gniotków;
  • Muzyka z dźwiękami natury;
  • Zabawa: 5,4,3,2,1: wymień 5 rzeczy, które widzisz; 4 rzeczy, które odczuwasz; nazwij 3 dźwięki, które słyszysz; wymień 2 zapachy, które odczuwasz/lubisz; wymień 1 smak, który czujesz/lubisz;
  • 7. Stwórz nowe rutyny/procedury dnia:
  • plan dnia: home-office rodziców - wizualny plan lekcji, co, kto, kiedy robi;
  • Konkretny czas na naukę, pracę w domu, odpoczynek;
  • Zaplanujcie coś nowego/innego;
  • Zaplanujcie jakąś nową rodzinną tradycję;
  • Naukę samodzielnego uczenia się;
  • Akceptacja zmian;
  • Wprowadzenie aktywności fizycznej;
  • 8. Podtrzymuj kontakty zdalne – z kim/kiedy/jak (komunikatory, telefon, mail) może wspólna gra/nauka;
  • 9. Zwracaj uwagę na zachowania dziecka – w tym okresie obawiamy się nasilenia stanów lękowych i depresyjnych. Warto obserwować zmiany w zachowaniu (sen, posiłki, nadmierne zamartwianie się, czy ma kontakty z rówieśnikami).

                                                                 Oprac.Joanna Kos na podstawie materiałów i za zgodą Fundacji Pomoc Autyzm z Warszawy